● Η διεθνής αποστολή Στόλος της Ελευθερίας έχει ως απώτερο στόχο την άρση του εμπάργκο που έχει κηρύξει αρκετά χρόνια το επίσημο κράτος του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, αποκλείοντας περίπου 1,5 εκατομμύρια κατοίκους της Παλαιστίνης από ιατροφαρμακευτικά, είδη πρώτης ανάγκης και οικοδομικά υλικά.
Σύμφωνα και με δήλωση-καταγγελία της 1ης Ιουνίου από την πρωτοβουλία «Ένα καράβι για τη Γάζα» μέσα από τις φυλακές Μπερσεμπά του Ισραήλ, το «Ελεύθερη Μεσόγειος» με 22 Έλληνες επιβαίνοντες δέχτηκε τα ξημερώματα της 31ης Μαΐου πειρατική επίθεση από πάνοπλους Ισραηλινούς κομάντο. Νωρίτερα το «Σφενδόνη», όπου επίσης επέβαιναν Έλληνες, και τα υπόλοιπα τέσσερα σκάφη της διεθνούς αποστολής είχαν δεχτεί παρόμοια βίαιη επίθεση. Έγινε χρήση πραγματικών πυρών, δολοφονήθηκαν άοπλοι πολίτες. Ισραηλινοί κομάντο με προτεταμένα όπλα εφόρμησαν στα πλοία, χτύπησαν βάναυσα επιβαίνοντες, ασκώντας σωματική βία και χρησιμοποιώντας όπλα ηλεκτροσόκ, τους έδεσαν με χειροπέδες, τους έσυραν με αγριότητα στο κατάστρωμα. Η επίθεση αυτή σε διεθνή χωρικά ύδατα, 80 ναυτικά μίλια μακριά από τις ακτές του Ισραήλ και της Γάζας, κόστισε απροσδιόριστο αριθμό νεκρών (άνω των 10) και περίπου 48 τραυματίες, κυρίως στο τουρκικό «Mavi-Marmara». Από τους 685 πολίτες που μετείχαν στην ανθρωπιστική κίνηση, 45 δέχτηκαν να απελαθούν, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονταν έως τις 2 Ιουνίου σε φυλακές, απ’ όπου απελάθηκαν προς τις χώρες προέλευσής τους.
● Οι Έλληνες και Ελληνίδες που βρίσκονταν παράνομα κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές κατήγγειλαν τη θηριωδία των Ισραηλινών και τη δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η διεθνής αποστολή.
Ο Μιχάλης Γρηγορόπουλος, ναύτης στο «Ελεύθερη Μεσόγειος», κατήγγειλε μεταξύ άλλων: «Έμεινα σε απομόνωση. Αρνήθηκα να υπογράψω οποιοδήποτε χαρτί και απελάθηκα παρά τη θέλησή μου. Καταγγέλλω το σιωνιστικό κράτος για ένα ακόμα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Βλέπαμε από μακριά το μακελειό που έκαναν οι κομάντο του σιωνιστικού στρατού πάνω στο τουρκικό πλοίο του Στόλου της Ελευθερίας. Καταγγέλλω την ελληνική κυβέρνηση που άφησε απροστάτευτα ελληνικά πλοία και Έλληνες πολίτες. Τώρα πρέπει να δημιουργηθεί ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα που θα απαιτήσει την απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των πλοίων μας. Η αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό πρέπει να μεγαλώσει. Η παλαιστινιακή αντίσταση πρέπει να νικήσει και θα νικήσει».
● Το ελληνικό και το κυπριακό κράτος (βλ. και 21-31 Μαΐου) καταδίκασαν το συμβάν, ωστόσο εμπράκτως αρνήθηκαν να παράσχουν βοήθεια όταν τους ζητήθηκε –τη στιγμή εισβολής του ισραηλινού στρατού στα πλοία–, και δεν παρείχαν ιδιαίτερη βοήθεια στους κρατουμένους.
Άλλωστε, ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Εχούντ Μπαράκ είναι ένας από τους αντιπροέδρους της αυτοαποκαλούμενης «Σοσιαλιστικής» Διεθνούς, της οποίας προεδρεύει –ποιος άλλος;– ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.
● Στις 3 Ιουνίου η πρωτοβουλία «Ένα καράβι για τη Γάζα» οργάνωσε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα Προπύλαια και πορεία προς τη βουλή και το υπουργείο Εξωτερικών. Είχαν προηγηθεί μεγάλες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την άγρια δολοφονία των αγωνιστών στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, όπου η αστυνομική καταστολή συναγωνίστηκε σε θηριωδία τις ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ.
● Την ίδια μέρα ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής σε ανακοίνωσή του κατήγγειλε την απόπειρα εμπρησμού του Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου, που είχε γίνει τα χαράματα της 1ης Ιουνίου. Ως εργαζόμενοι στο χώρο του βιβλίου, δήλωσαν ότι αυτή υπήρξε η τελευταία από μια σειρά ανάλογων ενεργειών σε βιβλιοπωλεία και εκδοτικούς οίκους (π.χ. πρόσφατη απόπειρα εμπρησμού του κεντρικού αθηναϊκού βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ), και ότι καταδικάζουν τέτοιες πρακτικές απ’ όπου κι αν προέρχονται.
● Στις 4 Ιουνίου περίπου 40 άτομα κατήγγειλαν την πολύνεκρη δολοφονική επίθεση του ισραηλινού στρατού, 
καταλαμβάνοντας τα γραφεία της ισραηλινής Netafim στο κέντρο της Αθήνας. Πρόκειται για κρατική εταιρεία κατασκευής αρδευτικών συστημάτων, από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως, με ετήσιο κέρδος πάνω από 500 εκατομμύρια δολάρια.
● Πλάι στη δήθεν αποκάλυψη πολιτικών σκανδάλων και στη διοργάνωση πολυκομματικών εξεταστικών επιτροπών στο όνομα «της κάθαρσης και της διαφάνειας» στον πολιτικό βίο, πλάι στην απεγνωσμένη προσπάθεια των κοινοβουλευτικών ληστών να πειστεί ο μέσος πολίτης ότι τα κόμματα, και κυρίως το κυβερνών ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ (αξιωματική αντιπολίτευση), έχουν διάθεση να αλλάξουν το πολιτικό σύστημα… η κυβέρνηση και ο υπουργός εργασίας Λοβέρδος προσπαθούν να επιβάλουν με νέο προεδρικό διάταγμα την πλέον εξοντωτική εργοδοτική τρομοκρατία. (Για το ασφαλιστικό στην Ελλάδα – Άλλες πληροφορίες εδώ).
Ας εστιάσουμε σε δύο μόνο σημεία: Αφενός, οι νέοι έως 21, όταν εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, θα προσλαμβάνονται με το 80% περίπου του κατώτατου μισθού ή ημερομισθίου, ενώ για τους νέους 21-25 ετών το ποσοστό προσδιορίζεται στο 84%, και καθορίζονται διαφορετικοί όροι απασχόλησης – σαν να είναι κατώτερου τύπου εργαζόμενοι. Αφετέρου, οι εργαζόμενοι μεγάλης ηλικίας οι οποίοι θα απολύονται θα έχουν το δικαίωμα της αυτασφάλισης, ενώ για ασφαλισμένους ηλικίας 57-60 ετών το 50% του κόστους της αυτασφάλισης θα καλύπτεται από τον εργοδότη, ενώ το ποσοστό θα φτάνει στο 80% του κόστους για ασφαλισμένους ηλικίας 60-64 ετών.
● Στις 2 Ιουνίου είχε αυτοπυρποληθεί (νοσηλεύτηκε εγκαίρως) ένας καταχρεωμένος 55χρονος μέσα σε υποκατάστημα τράπεζας στη Θεσσαλονίκη, αφού φώναξε «Με καταστρέψατε».
Στην ίδια πόλη πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση «Χρέος: Τα πρώτα 5.000 χρόνια» με τον David Graeber, αναρχικό και ανθρωπολόγο, στην κατάληψη-κοινωνικό χώρο Φάμπρικα Υφανέτ σε μία περίοδο όπου καλούμαστε να αντισταθούμε στην έννοια που αποδίδει το κράτος στο «χρέος» και να εντατικοποιήσουμε τους κοινωνικούς μας αγώνες ενάντια στην καταστρατήγηση εργασιακών κεκτημένων ολόκληρων δεκαετιών.
● Έχουν, πάντως, δημιουργηθεί –έστω μικρές– εστίες αντίστασης σε χώρους εργασίας, αλλά και κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης και διαμαρτυρίας κατά της ακρίβειας.
Για παράδειγμα, από τις αρχές του μήνα, οργανώθηκε η λαϊκή συνέλευση ανοιχτής πρωτοβουλίας πολιτών Θησείου-Πετραλώνων, έγινε κάλεσμα για καθημερινές διαμαρτυρίες εναντίον της εργοδοσίας του Banquet έξω από το κατάστημα στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης (βλ. και 5 Απριλίου). Στις 6 Ιουνίου έγινε η πρώτη συνέλευση της νέας Κίνησης Εργατικής Χειραφέτησης και Αυτοοργάνωσης (κείμενο για ταξική σύγκρουση και αφίσα). Από τις 17 Ιουνίου ξεκίνησε η αυτοδιαχείριση στο εστιατόριο Barθelonica της Θεσσαλονίκης.
Επίσης, κατά τη διάρκεια όλου του Ιούνη, έγιναν συλλογικές απαλλοτριώσεις σε σούπερ μάρκετ: στο Αιγάλεω, στη Θεσσαλονίκη και στο Παγκράτι.
● Κι ενώ στις 2 Ιουνίου είχε δολοφονηθεί άλλος ένας μετανάστης στην αθηναϊκή περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, στις 4 Ιουνίου ο πρόεδρος του φασιστικού κόμματος ΛΑ.Ο.Σ. Καρατζαφέρης προέβη σε συναινετικό διάλογο με τον πρωθυπουργό Παπανδρέου, με θέμα την «πάταξη του παρεμπορίου από μετανάστες μικροπωλητές».
Το ίδιο βράδυ ομάδα φασιστοειδών επιτέθηκαν στο Στέκι στα Δυτικά της Θεσσαλονίκης.
● Μόλις μία μέρα μετά, στις 5 Ιουνίου, η αστυνομία έδρασε ως μακρύ χέρι του ΛΑ.Ο.Σ. και ανέλαβε να κάνει πράξη τη φασιστική του πολιτική, με σκοπό την πλήρη «εκκαθάριση» του ιστορικού-τουριστικού-εμπορικού κέντρου της Αθήνας, όπου έγιναν μαζικές συλλήψεις και άγριοι ξυλοδαρμοί μεταναστών.
Καταδρομική επιχείρηση οργάνωσαν γι’ άλλη μια φορά μπάτσοι όλων των σωμάτων στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Άντρες της ομάδας ΔΙΑΣ επιτέθηκαν και κυνήγησαν με μανία δεκάδες μετανάστες μικροπωλητές από την πλατεία Κολοκοτρώνη μέχρι το Θησείο και την Ομόνοια, προχωρώντας σε κατασχέσεις πραμάτειας, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις σε διάφορα σημεία του κέντρου. Στο Νοσοκομείο Σωτηρία κατέληξαν χτυπημένοι δύο μετανάστες. Ο ένας είχε ανοιγμένο κεφάλι από κλομπ και χτύπημα στον αγκώνα. Ο δεύτερος υπέστη χτυπήματα στο θώρακα από μπάτσους που τον ακινητοποίησαν και τον πέταξαν επανειλημμένα πάνω σε μαρμάρινη επιφάνεια στη Σταδίου. Έξι από αυτούς τον «συνόδευσαν» κρατούμενο στο νοσοκομείο, όπου με απίστευτα ψεύδη προσπαθούσαν να απαλλαγούν από αλληλέγγυους πολίτες, που είχαν δει τον τραυματισμό του και τον είχαν ακολουθήσει ως εκεί.
● Σε συλλαλητήριο της 5ης Ιουνίου έγινε παρέμβαση αλληλεγγύης στον αυτόνομο δήμο Σαν Χουάν Κοπάλα της Οαχάκας. Σύντροφοι και συντρόφισσες από την Ελλάδα κρέμασαν πανό στα Προπύλαια της Αθήνας, μοίρασαν κείμενο, πέταξαν τρικάκια και έγραψαν συνθήματα αλληλεγγύης.
Η Σαν Χουάν Κοπάλα έχει κηρύξει την αυτονομία της, δεν αναγνωρίζει τους εκπροσώπους του μεξικανικού κράτους και βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας από παραστρατιωτικούς. Παραστρατιωτικοί έχουν δολοφονήσει τουλάχιστον 21 κατοίκους του αυτόνομου δήμου. Στις 27 Απριλίου είχαν σκοτώσει δύο αγωνιστές, παρατηρητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από το Μεξικό και τη Φινλανδία κατά τη διάρκεια επίθεσης σε καραβάνι αλληλεγγύης. (Περισσότερες πληροφορίες στα ισπανικά: http://autonomiaencopala.wordpress.com και http://vocal.lahaine.org/)
● Την 5η Ιουνίου πραγματοποιήθηκε επίσης απελευθέρωση του εγκαταλειμμένου 12ου Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης: Στο κείμενο της πρωτοβουλίας αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι παρόμοιες κινήσεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί με επιτυχία στο εξωτερικό, ενώ τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν και στην Ελλάδα. Απλός κόσμος, σπρωγμένος από τις ανάγκες του, ξεκινάει να τις ικανοποιεί, ενάντια σε θεσμούς και νοοτροπίες, αψηφώντας τις αναπόφευκτες δυσκολίες κάθε τέτοιου εγχειρήματος. Και απαριθμούνται κάποια παραδείγματα:
– Συνελεύσεις γειτονιάς στη Θεσσαλονίκη: Συκεών (ξήλωμα κεραιών κινητής τηλεφωνίας), Τούμπας, Άνω Πόλης, Καλαμαριάς.
– Κατάληψη του κτηρίου της εταιρείας ύδρευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) από πολίτες ως αντίδραση στην ιδιωτικοποίηση του νερού ως κοινωνικού αγαθού.
– Επιτροπές κατά της ακρίβειας: Κατάργηση διοδίων, ελεύθερη είσοδος στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
– Κίνηση πολιτών κατά του λιθάνθρακα.
– Κατάληψη του Βοτανικού Κήπου στην Αθήνα και αξιοποίησή του από πολίτες για καλλιέργειες, ελεύθερα μαθήματα, πολιτιστικές εκδηλώσεις, εικαστικές εκθέσεις κ.ά.
– Αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου & Χαριλάου Τρικούπη στην Αθήνα.
– Κατάληψη γης από πολίτες στο Πάρκο Τρίτση στην Αθήνα με την ονομασία «Αγρός».
– Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Buena Ventura, ανάλογη κίνηση στη Θεσσαλονίκη, με έντονο χαρακτήρα αντίστασης και ελευθερίας, που στόχο είχε την απελευθέρωση και επαναδιαπραγμάτευση του αγαθού της παιδείας. Πραγματοποιώντας πληθώρα μαθημάτων, με πυξίδα την ελευθεριακή μάθηση και τη συμμετοχική διδασκαλία, διοργανώνοντας ποικίλες εκδηλώσεις εκπαιδευτικού, ενημερωτικού, πολιτιστικού (και όχι μόνον) ύφους, τα τελευταία 2 χρόνια λειτούργησε με επιτυχία στο κέντρο της συμπρωτεύουσας.
● Στις 6 Ιουνίου έληξε η 18μηνη προφυλάκιση των ειδικών φρουρών Κορκονέα και Σαραλιώτη, έτσι αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους – πριν την οριστική έκβαση της δίκης για την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου 2008.
Στο δικαστήριο της Άμφισσας ο ιατροδικαστής κατέθεσε ότι ο Κορκονέας πυροβόλησε κατευθείαν προς το πλήθος, καταρρίπτοντας τα περί εξοστρακισμού της σφαίρας σε επιφάνεια πριν χτυπήσει το 15χρονο θύμα.
● Άλλο γεγονός από το χώρο της ελληνικής «Δικαιοσύνης»: Ποινές που αγγίζουν τα όρια της κοροϊδίας επιβλήθηκαν από δικαστήριο στους αστυνομικούς που είχαν «φορτώσει» ένα σακίδιο με μολότοφ σε έναν νέο στη Θεσσαλονίκη το Δεκέμβρη του 2009. Ποινή αργίας 3 και 2 μηνών επιβλήθηκε σε έναν ανθυπαστυνόμο και στους 4 αστυνομικούς που συμμετείχαν, αντίστοιχα, και πρόστιμο 200-300 ευρώ σε έναν έκτο αστυνομικό, ο οποίος έριξε στο έδαφος συσκευή κινητού τηλεφώνου, με την οποία κατέγραφε το συμβάν μια αυτόπτης μάρτυρας.
● Στις 12 Ιουνίου Λετονοί δικαστές ακύρωσαν τα μέτρα του ΔΝΤ για το ασφαλιστικό, τα οποία προέβλεπαν μαζικές περικοπές συντάξεων 10 έως 70%. Οι εν λόγω διατάξεις θεωρήθηκαν αντισυνταγματικές, αντίθετες στην αρχή του επονομαζόμενου «κράτος δικαίου». Σύμφωνα με το δικαστήριο, «θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών τα οποία βασίζονται στο Σύνταγμα είναι υποχρεωτικά για το νομοθέτη, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του κράτους». Το άρθρο 109 του Συντάγματος της Λετονίας προβλέπει ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα κοινωνικής ασφάλισης λόγω ηλικίας, ατυχήματος, ανεργίας κ.ά. Σε αντιστοιχία, το ελληνικό Σύνταγμα προβλέπει ανάλογη μέριμνα ως θεμέλιο λίθο του κράτους πρόνοιας. Η απόφαση αυτή θα μπορούσε να αποτελέσει προηγούμενο –έστω και σε νομικό επίπεδο– για την αμφισβήτηση των αντικοινωνικών μέτρων του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αλλά και σε οποιαδήποτε χώρα.
● Από τις 14 έως και τις 18 Ιουνίου επισκέφτηκε την Αθήνα κλιμάκιο του ΔΝΤ, καθώς «η υλοποίηση του προγράμματος [“στήριξης”] απαιτεί συχνές επισκέψεις στελεχών του ΔΝΤ στην Ελλάδα»…
Ένας από τους πρώτους τομείς που θα προσβάλει το ΔΝΤ είναι ο πιο ζωτικός απ’ όλους: η υγεία. Στο χώρο της υγείας η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ήδη τουλάχιστον τραγική. Ταυτόχρονα, προκύπτει επείγουσα ανάγκη αυτοοργάνωσής μας, καθώς οι μέθοδοι αυτοδιαχείρισης σ’ έναν τόσο ευαίσθητο τομέα είναι είτε λιγότερο δοκιμασμένες είτε σχεδόν ανύπαρκτες – σε αντίθεση, π.χ., με τους τομείς της σίτισης, της στέγασης, της εργασίας, της εκπαίδευσης κ.ά. Η μεθοδευμένη αυτή κατάρρευση του συστήματος περίθαλψης ευνοεί τα ιδιωτικά νοσοκομεία και όλες τις ιδιωτικές δομές περίθαλψης, τις εταιρείες ιδιωτικής ασφάλισης και τελικά την πλήρη ιδιωτικοποίηση του χώρου της υγείας, όπως, εξάλλου, την έχει επιδιώξει το ΔΝΤ σε κάθε χώρα από την οποία περνά.
● Αναφορικά με διαμαρτυρίες ενάντια στις φυλακές και δράσεις αλληλεγγύης:
Στις 3 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Σίμο Σεϊσίδη έξω από το Νοσοκομείο Ευαγγελισμός (βλ. και 4-28 Μαΐου).
Στις 8 Ιουνίου γκαζάκια είχαν τοποθετηθεί στην είσοδο των γραφείων του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού στη Θεσσαλονίκη, όπου στις 26 Ιουνίου έγινε επίσης ανάληψη ευθύνης για μπαράζ βομβιστικών επιθέσεων αφιερωμένων στον Σεϊσίδη.
Πολύ καλά νέα είχαμε την 9η Ιουνίου, με την άρση της προφυλάκισης του Πολωνού συντρόφου Michal Pawlak, και στις 16 Ιουνίου, οπότε αποφυλακίστηκαν επιτέλους, απαλλαγμένοι από κάθε κατηγορία, οι 6 αναρχικοί από τη Σερβία, οι οποίοι είχαν προφυλακιστεί τον Σεπτέμβριο του 2009 έξω από την ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι, σε δράση αλληλεγγύης προς τον τότε προφυλακισμένο και απεργό πείνας Θοδωρή Ηλιόπουλο.
Ας μιλήσουμε για ολική απελευθέρωση ή ας μη μιλήσουμε καθόλου… Αυτό ήταν το σύνθημα για τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στις φυλακές των pet shops στις 12 Ιουνίου στην πλατεία Κοτζιά, όπου βρίσκεται το δημαρχείο της Αθήνας.
Στις 15 Ιουνίου έγινε η πολιτική κηδεία του Κώστα Σειρηνίδη [1938-2010], πατέρα του Άρη Σειρηνίδη. Ο Άρης βρίσκεται προφυλακισμένος με κατάφωρη σκευωρία εις βάρος του (βλ. και 4 Μαΐου).
Στις 19 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στις φυλακές Κορυδαλλού για τους φυλακισμένους/-ες συντρόφους/-ισσες και όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.
Στις 25 Ιουνίου δόθηκε συναυλία ενάντια στην κρατική καταστολή στην πλατεία Εξαρχείων, στο κέντρο της Αθήνας. Διαβάστηκε κείμενο του Άρη Σειρηνίδη: «Από τη φυλακή Κορυδαλλού, την απόλυτη έκφραση της κρατικής τρομοκρατίας, στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στη σημερινή εκδήλωση-οδόφραγμα ενάντια στην κρατική καταστολή, καθώς και στα Εξάρχεια, το διαχρονικό εργαστήριο του αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση» (απόσπασμα). Επίσης, διαβάστηκε χαιρετισμός του Σαράντου Νικητόπουλου, προφυλακισμένου στον Κορυδαλλό και κατηγορούμενου για την υπόθεση του «Επαναστατικού Αγώνα»: «Όσον αφορά τη γειτονιά των Εξαρχείων, που έχει γνωρίσει ουκ ολίγες κατασταλτικές παρελάσεις και έχει βιώσει στο πετσί της την αστυνομική βία, έχει χτυπηθεί από το κατευθυνόμενο πρεζεμπόριο και αποτελεί το κόκκινο πανί και τον πρώτο στόχο κάθε αστυνομικοπολιτικού “εγκεφάλου”, συνεχίζει να αντιστέκεται και θα συνεχίσει… Δε θα μπορούσε, άλλωστε, να γίνει αλλιώς όσο το αίμα του Μιχάλη [Καλτεζά] και του Αλέξη [Γρηγορόπουλου] είναι εκεί για να θυμίζει έναν κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται, δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όσο η ατομική μνήμη του καθενός μας και η συλλογική μνήμη όλων μας έχει να θυμάται όμορφες και άσχημες στιγμές από αυτούς τους δρόμους» (απόσπασμα).
Στις 27 Ιουνίου η αναρχική κομμουνιστική οργάνωση Common Cause, σε ανακοίνωση-καταγγελία για τις βίαιες μαζικές συλλήψεις στο Τορόντο του Καναδά κατά τη συνάντηση των G20, κατέληγε: «Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε στα μέτρα λιτότητας και σε άλλες πολιτικές που μας εκμεταλλεύονται και μας καταπιέζουν στις καθημερινές μας ζωές. Ενώ η βία στους δρόμους σήμερα χτύπησε εμάς, στο Τορόντο, η βία του κράτους συνεχίζεται σε όλο τον κόσμο. Η βία του καπιταλιστικού κράτους δε θα σταματήσει με το πέρας της συνάντησης των G20, ούτε όμως και η αντίστασή μας. Τασσόμαστε με όλους τους συλληφθέντες στο Τορόντο, με τους διαδηλωτές, με αυτούς σε όλο τον κόσμο που συνεχίζουν να παλεύουν για συλλογική απελευθέρωση. Λευτεριά στους 600 του Τορόντο!»
● Στις 28 Ιουνίου το μονομελές πρωτοδικείο Πειραιά έκρινε παράνομη και καταχρηστική (!) την απεργία των ναυτικών και λιμενεργατών στο λιμάνι του Πειραιά (το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, κομβικό για την καλοκαιρινή τουριστική περίοδο). Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν όχι μόνο εξοργιστική (και, δυστυχώς, έπονται κι άλλες παρόμοιες), αλλά προηγήθηκε και της γενικής απεργίας της 29ης Ιουνίου, στην οποία είχαν καλέσει και τα δύο (ξεπουλημένα) κύρια συνδικάτα: η ΓΣΕΕ του ιδιωτικού τομέα και η ΑΔΕΔΥ του δημόσιου τομέα.
Δυνάμεις καταστολής απέκλεισαν τις πύλες του λιμανιού. Το λιμενικό εμπόδισε τους απεργούς από νέο αποκλεισμό του λιμανιού, όπως είχε επιτευχθεί στις 23 Ιουνίου, κατά τη διάρκεια της απεργίας ναυτικών και λιμενεργατών. Ωστόσο, με τη βοήθεια αλληλέγγυων και άλλων εργαζομένων, οι λιμενεργάτες κατόρθωσαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και να αποκλείσουν το λιμάνι και τον απόπλου. Το ξημέρωμα της 29ης Ιουνίου λίγα μόνο πλοία απέπλευσαν, ενώ στις 6.15 π.μ. η αστυνομία έκανε χρήση χημικών, χωρίς όμως να καταφέρει να διαλύσει ή να απωθήσει το πλήθος εργατών από το λιμάνι.
● Στις 29 Ιουνίου (μέρα γενικής απεργίας και στη Χώρα των Βάσκων) πλήθος κόσμου συμμετείχε στην πορεία που οργάνωσε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Στο κέντρο της Αθήνας, στο ύψος της βουλής, δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν σε 
διαδηλωτές, έκαναν άφθονη χρήση χημικών και τραυμάτισαν πολυάριθμα άτομα. Δυνάμεις ΜΑΤ χτυπούσαν αδιακρίτως όποιον συναντούσαν, ενώ εξοργισμένοι διαδηλωτές πετούσαν καδρόνια και σπασμένα μάρμαρα. Η αστυνομία δεν είχε χορτάσει με τη βαρβαρότητά της, κι έτσι εισέβαλε στον κεντρικό σταθμό του μετρό της Ομόνοιας μετά το πέρας της πορείας. Μπάτσοι άρχισαν να επιτίθενται ακόμα και σε επιβάτες που έβγαιναν από τους συρμούς ή σε διερχόμενους που κατέκριναν τις φασιστικές πρακτικές τους. Ορισμένοι ΜΑτάδες προχώρησαν στις αποβάθρες του ΗΣΑΠ, όπου με τη βοήθεια υπαλλήλων (!) ακινητοποίησαν τα βαγόνια, ξυλοκοπώντας παράλληλα όποιον κι αν βρισκόταν μέσα. Βλ. και βίντεο από την πορεία, φωτογραφίες, μαρτυρία από τις συλλήψεις στον ΗΣΑΠ.
● Φωτογραφίες του Ιουνίου από την τρομερά καταστροφική διαρροή της BP, που προκλήθηκε τον Απρίλιο στον Κόλπο του Μεξικού.